ماده 9- طبقات رؤسای پست های کنسولی

1. رؤسای پست های کنسولی به چهار طبقه زیر تقسیم می شوند. 

الف) سرکنسولها.

ب) کنسولها.

ج) کنسولیارها.

د) نمایندگان کنسولی.

2. بند یک ماده حاضر به هیچ وجه حق هیچ یک از طرفهای متعاهد را در تعیین و نام گذاری مأموران کنسولی به استثنای رؤسای پست های کنسولی محدود نمی سازد.

ماده 10- انتصاب و پذیرش رؤسای پست های کنسولی

1. رؤسای پست های کنسولی از طرف دولت فرستنده منصوب و جهت انجام وظایف خود از طرف دولت پذیرنده پذیرفته می شوند.

2. مشروط به مقررات کنوانسیون حاضر نحوه انتصاب و پذیرش رئیس پست کنسولی به ترتیب طبق قوانین و مقررات و عرف دولت فرستنده و دولت پذیرنده تعیین می گردد.

ماده 11- حکم مأموریت کنسولی یا اعلام انتصاب

1. برای رئیس پست کنسولی از طرف دولت فرستنده در مورد هر انتصاب حکم مأموریت یا سندی مشابه صادر می شود که موید سمت او بوده و معمولا حاوی نام و نام خانوادگی و طبقه و رتبه او و حوزه کنسولی و مقر پست کنسولی می باشد. 
2. دولت فرستنده حکم مأموریت یا سند مشابه آن را از مجرای دیپلماتیک یا از هر طریق مناسب دیگر برای حکومت دولتی که رئیس پست کنسولی در سرزمین آن باید انجام وظیفه کند ارسال خواهد داشت.

3. در صورت موافقت دولت پذیرنده دولت فرستنده می تواند به جای حکم مأموریت یا سند مشابه آن اعلامیه ای حاوی نکات مذکور در بند یک این ماده به دولت پذیرنده ارسال دارد.

ماده 12- روانامه

1. رئیس پست کنسولی به موجب اجازه نامه ای که از جانب دولت پذیرنده صادر و به هر شکل که باشد روانه نامیده می شود برای انجام وظایف خود پذیرفته می شود. 

2. دولتی که از صدور روانامه خودداری می نماید ملزم به ارایه دلایل امتناع خود به دولت فرستنده نمی باشد.

3. مشروط به مقررات مواد 13 و 15- رییس پست کنسولی نمی تواند قبل از دریافت روانامه شروع به انجام وظایف خود نماید.

ماده 13- پذیرش موقت رؤسای پست های کنسولی

در انتظار صدور روانامه رئیس پست کنسولی می تواند جهت انجام وظایف خود به طور موقت پذیرفته شود. در این صورت مقررات کنوانسیون حاضر مجری خواهد بود.

ماده 14- اعلام به مقامات حوزه کنسولی

به مجرد آن که رئیس پست کنسولی جهت انجام وظایف خود حتی به طور موقت پذیرفته شود دولت پذیرنده موضوع را بلافاصله به اطلاع مقامات ذی صلاحیت حوزه کنسولی مربوط خواهد رسانید.

به علاوه دولت پذیرنده تدابیر لازم به منظور این که رئیس پست کنسولی به تواند وظایف محول را انجام داده و از مزایای پیش بینی شده در مقررات کنوانسیون حاضر برخوردار گردد اتخاذ خواهد نمود.

ماده 15- اجرای موقت وظایف و رئیس پست کنسولی

1. هرگاه رئیس پست کنسولی قادر به انجام وظایف خود نبوده یا پست او بلامتصدی باشد ممکن است یک متصدی موقتاً به عنوان رئیس پست کنسولی کفالت نماید. 
2. نام و نام خانوادگی متصدی موقت پست کنسولی توسط مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده یا اگر دولت مزبور چنین مأموریتی نزد دولت پذیرنده نداشته باشد. توسط رئیس پست کنسولی یا در صورتی که قادر به انجام این کار نباشد به وسیله هر مقام صلاحیتدار دولت فرستنده به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا مقامی که از طرف آن وزارتخانه تعیین شده اعلام می گردد. معمولا این اعلام قبلاً انجام می شود. 
دولت پذیرنده می تواند پذیرش شخصی را به عنوان متصدی موقت پست کنسولی در صورتی که شخص مزبور مأمور دیپلماتیک و یا مأمور کنسولی دولت فرستنده در دولت پذیرنده نباشد منوط به رضایت خود نماید.

3. مقامات صلاحیتدار دولت پذیرنده متصدی موقت پست کنسولی را مورد مساعدت و حمایت خود قرار خواهند داد و در مدت تصدی مقررات این کنوانسیون به همان نحو که شامل حال رئیس پست کنسولی مربوطه می گردد در مورد او مجری خواهد بود. لیکن دولت پذیرنده ملزم به اعطای تسهیلات و مزایا و مصونیت هایی که برخورداری از آن ها از طرف رئیس پست کنسولی منوط به شرایطی است که متصدی موقت پست کنسولی واجد شرایط نیست نخواهد بود.

4. در صورتی که یکی از اعضای دیپلماتیک مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده نزد دولت پذیرنده طبق شرایط پیش بینی شده در بند 1 این ماده توسط دولت فرستنده به سمت متصدی موقت پست کنسولی برگزیده می شود مشروط به این که این امر مورد اعتراض دولت پذیرنده واقع نشود کماکان از مصونیت ها و مزایای دیپلماتی که برخوردار خواهد بود.

ماده 16- حق تقدم بین رؤسای پست های کنسولی

1. تقدم رؤسای پست های کنسولی در هر طبقه به ترتیب تاریخ اعطای روانامه خواهد بود. 
2. مع ذلک هرگاه رئیس یک پست کنسولی پیش از دریافت روانامه برای انجام وظایف خود به طور موقت پذیرفته شود حق تقدم او طبق تاریخ پذیرش موقت تعیین خواهد شد و این حق بعد از اعطای روانامه محفوظ خواهد ماند.

3. ترتیب تقدم بین دو یا چند رئیس پست کنسولی که در یک تاریخ روانامه یا پذیرش موقت دریافت داشته اند طبق تاریخی که حکم مأموریت اسناد مشابه یا اعلامیه انتصاب (مذکور در بند 3 ماده 11) به دولت پذیرنده تقدیم شده تعیین می گردد. 
4. متصدیان موقت پست های کنسولی از نظر تقدم بعد از اتمام رؤسای پست های کنسولی قرار می گیرند ولی تقدم بین خود آن ها طبق تاریخی خواهد بود که در آن تاریخ بنابر اعلامیه ای که به موجب بند 2 ماده 15 داده می شود به عنوان متصدی موقت پست کنسولی مشغول انجام وظیفه شده اند. 

5. مأموران کنسولی افتخاری که ریاست پست های کنسولی را به عهده دارند در هر طبقه پس از رؤسای کاریری پست های کنسولی قرار می گیرند و ترتیب تقدم آن ها طبق مقررات بندهای فوق خواهد بود. 

6. رؤسای پست های کنسولی بر مأموران کنسولی که چنین مقامی را ندارند مقدم خواهند بود.

ماده 17- انجام اعمال دیپلماتیک توسط مأموران کنسولی

1. در قلمرو دولتی که دولت فرستنده در آن مأموریت دیپلماتیک نداشته و مأموریت دیپلماتیک دولت ثالثی نیز نمایندگی آن را به عهده ندارد مأمور کنسولی می تواند با رضایت دولت پذیرنده و بدون آن که در وضع کنسولی اول تغییری حاصل شود به انجام اعمال دیپلماتیک مجاز گردد. انجام اعمال دیپلماتیک توسط یک مأمور کنسولی به هیچ وجه حق تقاضای استفاده از مزایا و مصونیت های دیپلماتیک را به او نمی دهد.

2. مأمور کنسولی می تواند پس از اعلام به دولت پذیرنده نمایندگی دولت فرستنده را در هر یک از سازمان های بین الدول عهده دار گردد در این سمت مأمور حق برخورداری از مزایا و مصونیت هایی را که به موجب عرف بین المللی یا به موجب موافقت نامه های بین المللی به چنین نماینده ای اعطا می گردد خواهد داشت. لیکن در مورد انجام وظایف کنسولی توسط او از مصونیت قضایی بیش از آن چه که به موجب کنوانسیون حاضر مأمور کنسولی اعطا می شود برخوردار نخواهد بود.

ماده 18- انتصاب شخص واحدی از طرف دو یا جند دولت به عنوان مأمور کنسولی
دو یا چند دولت می توانند با رضایت دولت پذیرنده شخص واحدی را به عنوان مأمور کنسولی خود نزد دولت پذیرنده منصوب نمایند.

ماده 19- انتصاب کارکنان کنسولی

1. مشروط به رعایت مقررات مواد 20 و 22 و 23 دولت فرستنده در انتخاب کارکنان کنسولی آزاد است.

2. دولت فرستنده در مهلت کافی نام و نام خانوادگی و طبقه و رتبه کلیه مأموران کنسولی به جز رؤسای پست کنسولی را به دولت پذیرنده اعلام می نماید. تا این دولت بتواند در صورت تمایل حقوقی را که به موجب بند 3 ماده 23 به او اعطا شده است اعمال کند. 

3. در صورتی که قوانین و مقررات دولت فرستنده ایجاب کند این دولت می تواند جهت مأمور کنسولی که رئیس پست کنسولی نباشد از دولت پذیرنده تقاضای صدور روانامه نماید.

4. هرگاه قوانین و مقررات دولت پذیرنده ایجاب کند این دولت می تواند به مأمور کنسولی که رئیس پست کنسولی نباشد روانامه اعطا نماید.

ماده 20- تعداد کارکنان کنسولی

در صورت عدم توافق سریع نسبت به تعداد کارکنان پست کنسولی دولت پذیرنده می تواند خواستار شود که تعداد کارکنان کنسولی با توجه به اوضاع و مقتضیات حوزه کنسولی و با توجه به نیازمندیهای پست کنسولی از حدودی که خود معقول و متعارف تلقی می کند تجاوز ننماید.

ادامه مطلب در بخش سوم